คำแถลงนายนพดล ปัทมะ เรื่องคำตัดสินศาลรัฐธรรมนูญเรื่องการแก้ไขมาตรา 190 มิชอบด้วยรัฐธรรมนูญ
คำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ไม่อยู่เหนือความคาดหมายของพรรคเพื่อไทย การตัดสินว่าการแก้ไขมาตรา 190 เรื่องอำนาจการทำหนังสือสัญญาของฝ่ายบริหาร ว่ามิชอบด้วยกฎหมายนั้นถือว่าเป็นการตัดสินที่มิชอบด้วยรัฐธรรมนูญ ด้วยเหตุผลดังนี้
1. การยื่นคำร้องตามมาตรา 68 ต้องยื่นต่ออัยการก่อน ไม่สามารถยื่นโดยตรงต่อศาลรัฐธรรมนูญได้
2. การแก้ไขรัฐธรรมนูญสามารถกระทำได้ตามมาตรา 291 ยกเว้นการแก้ไขเพื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองในระบอบประชาธิปไตยหรือเปลี่ยนแปลงรูปแบบของรัฐจะทำไม่ได้ การแก้ไขมาตรา 190 จึงไม่ต้องห้าม
3. ศาลรัฐธรรมนูญไม่มีอำนาจแทรกแซงการแก้ไขรัฐธรรมนูญโดยรัฐสภาซึ่งเป็นอำนาจนิติบัญญัติ กรณีนี้เปรียบเสมือนเป็นการวิ่งคร่อมเลนของฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งเป็นตัวแทนประชาชน
4. การที่ศาลอ้างเหตุผลว่าการแก้มาตรา 190 ในครั้งนี้จะทำให้ฝ่ายนิติบัญญัติตรวจสอบการทำสัญญาของฝ่ายบริหารไม่ได้และเป็นการเสียดุลอำนาจ แต่ศาลกลับไปแทรกแซงอำนาจของฝ่ายนิติบัญญัติในการแก้รัฐธรรมนูญ ทั้งๆที่รัฐธรรมนูญกำหนดให้เป็นอำนาจของรัฐสภาในการแก้อย่างชัดแจ้ง จึงไม่เป็นการทำให้การถ่วงดุลอำนาจเสียไปเท่านั้น แต่เป็นการทำลายการถ่วงดุลไปเสียสิ้น
5. ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญท่านหนึ่งที่ตัดสินคดีนี้ก็เคยพูดว่าให้รับรัฐธรรมนูญฉบับปี 50 ไปก่อน แล้วค่อยแก้ภายหลัง แต่เมื่อตัวแทนประชาชนจะแก้ กลับมาบอกว่าทำไม่ได้
6. พรรคประชาธิปัตย์ก็เคยแก้ รัฐธรรมนูญมาตรา 190 เช่นกัน ก็ไม่เห็นว่ามีปัญหาอะไร
จากคำตัดสินสะสมของศาลรัฐธรรมนูญที่วงการนักกฎหมายกังวลใจอย่างมากในความถูกต้องและความชอบด้วยกฎหมายของคำตัดสินที่ศาลรัฐธรรมนูญไปเติมข้อความในกฎหมายเสียเองในคดีเรื่องคำแถลงการณ์ร่วมที่ตุลาการบางคนอ้างว่าก่อให้เกิดความเสียหาย ซึ่งผมขอเรียนว่าถ้าท่านได้ศึกษาคำตัดสินของศาลโลกอย่างถ่องแท้ ท่านจะทราบว่าคำแถลงการณ์ร่วมเป็นประโยชน์ต่อประเทศไทยทำให้ปกป้องรักษาพื้นที่ทับซ้อน 4.6 ตาราง กม. มิให้กัมพูชานำไปขึ้นทะเบียนได้
นอกจากนั้นนักกฎหมายกำลังเป็นห่วงการใช้กฎหมายสองมาตรฐาน คือฝ่ายหนึ่งทำอะไรก็ถูกหมด อีกฝ่ายหนึ่งทำอะไรก็ผิดหมด นักการทูตต่างประเทศสอบถามตนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับการบังคับใช้กฎหมายในประเทศไทย เพราะนักลงทุนต่างชาติขาดความเชื่อมั่น และเห็นว่าว่าการตัดสินที่มิชอบด้วยกฎหมายจะกัดกร่อนความเป็นนิติรัฐของประเทศโดยคนไม่กี่คน
9 มกราคม 2557
