บทกลอนจากใจคนเสื้อแดง

ความเจ็บปวด รวดร้าว คราวสูญเสีย
หัวใจเปลี้ย อ่อนแรงร้า พาสับสน
เห็นหมู่เพื่อน ร่างร่วงหล่น ยังมึนงง
นี่เราคง ตาฝาด หรืออย่างไร

แค่เรียกหา ประชาธิปไตย ใจแน่นหนัก
มิเคยพัก ใช้กำลัง อย่างไรไม่
อย่างสงบ อสิงหา ไม่เบียนใคร
แล้วทำไม ถึงเข่นฆ่า ไร้ปรานี

ใช้อำนาจ ใช้ปืนผา มาล่าไล่
แล้วกูใช่ คนไทย หรือไม่นี่
มึงมันเป็น ไอ้ผู้ร้าย ใจกาลี
รุกไล่ตี ทำร้ายได้ จนวายปราณ

เก้าสิบกว่า ชีวิต ต้องสิ้นดับ
สองพันนับ ไม่ถ้วน มึงผล่าผลาญ
หลายชีวิต ต้องดับดิ้น ต้องพิการ
ไอ้สันดาน ทำได้ไง ไอ้อัปรีย์

วีรชน คนเสื้อแดง แห่งสยาม
ถูกปราบปราม ยิงฆ่าตาย กลายเป็นผี
กูทำผิด สิ่งใดหรือ ไอ้ทรพี
เพราะมึงฆ่า เหล่าคนที่ มีบุญคุณ

ทั้งข้าวปลา เงินภาษี ที่มึงแดก
เขาได้แลก กำลังกาย ใช้เกื้อหนุน
แต่มึงกับ ฆ่าเขาได้ ไอ้เนรคุณ
เพราะหมกมุ่น ในอำนาจ ไอ้ชาติเลว

ถึงวันนี้ ครบหนึ่งปี ที่เพื่อนจาก
เจ็บปวดมาก ร้อนเหมือนไฟ ใจดิ่งเหว
วีรชน เพื่อนคนกล้า จากไปเร็ว
เพราะคนเลว บ้าอำนาจ มันสั่งทำ

ที่สิบเก้า พฤษภา น้ำตาหลั่ง
เคยนั่งฟัง หน้าเวที ที่ยิ้มหัว
ผลัดกันนั่ง แบ่งกันกิน คุยเนียนัว
ไม่รู้ตัว ต้องมาหาย ตายจากกัน

วีรชน คนเสื้อแดง ใจแฝงแน่น
จะแก้แค้น ทวงกลับคืน ซึ่งความฝัน
จากคนชั่ว ที่ต่ำช้า สารพัน
ให้พวกมัน ต้องรับกรรม ที่ทำเรา

ชัยชนะ จะต้องมี ในที่สุด
จะไม่หยุด ไม่ยอมท้อ ไม่โฉดเขลา
ประชาธิปไตย จะต้องเป็น ของพวกเรา
จะปลุกเร้า หัวใจ ให้สู้มัน......

*******************

ขอบคุณบทกลอนจากคุณ sabbb แห่งเวป IF

Posted in: